Elementy przewodu szynowego dobiera się w zależności od przebiegu jego trasy. Przy ustaleniu trasy należy dbać o zastosowanie możliwie maksymalnej ilości elementów prostych o długości 3m. Elementy proste o długości 1 m powinny być wykorzystywane jedynie w przypadkach dopasowania długości trasy do wymiarów pomieszczenia.

Rys. 3. Przykład doboru elementów przewodu szynowego

Elementy kątowe zmieniające przebieg trasy stosuje się przy obejściu przeszkód poziomych lub pionowych oraz w przypadku konieczności zmiany kierunku trasy i zmiany wysokości zawieszenia ciągu szynowego. Najdłuższy odcinek ułożony pionowo do elementów kątowych pionowych nie może być dłuższy niż 3 m. Elementy trójnikowe poziome stosuje się przy rozgałęzieniu przewodu szynowego tego samego typu w lewo lub w prawo. Przy określeniu typów elementów należy przyjąć zasadę patrzenia na element od strony jego początku, przy czym początek każdego elementu należy umieszczać zgodnie z założonym kierunkiem ciągu. Za początek elementu należy uważać tę stronę w której nie ma tulejek gwintowanych (MR 250, MR 400, MR 630) lub nakładek stykowych (MR 160) służących do łączenia szyn z następnym elementem. Wskaźnikiem prawidłowego "zorientowania" elementów prostych może być również to, że pokrywy odchylone osłaniające otwory przyłączowe odchylają się w lewo.

Zwraca się uwagę, że elementy przewodu szynowego są przeznaczone do pracy "na sztorc" (rys. 1.) z szyną usytuowaną w dolnej części obudowy. Dla ułatwienia doboru elementów, kierunek ciągu należy przyjmować od lewej do prawej tak, jak to pokazano na rys. 3.

Możliwe jest również układanie przewodów szynowych w pozycji poziomej co nie zmniejsza obciążalności prądowej, może natomiast ograniczać dostęp do obsługi skrzynek przyłączowych. Układanie takie powoduje też zmianę odległości między podporami do ≤2,5 metra.

Skrzynki przyłączowe można wówczas montować tylko od spodu. Do wykonania zasilania przewodu szynowego oraz odpływów służą skrzynki (karty katalogowe 7, 8, 9).

Typ skrzynki należy dobrać indywidualnie zależnie od typu przewodu szynowego (skrzynki zasilające) i wymagań odbiorników (skrzynki odpływowe).

Skrzynki mogą być podłączone po obu bokach elementów prostych ciągu przewodów szynowych lub tylko do jednego boku (rys. 4.) - zależnie od sposobu prowadzenia ciągu.

Rys. 4. Połączenie skrzynki typu HRRB 9 - 1 z przewodem szynowym.

Kable lub przewody w rurach wprowadza się do skrzynek z dołu lub z góry. W bezpośrednim sąsiedztwie skrzynki, kabel lub rurę należy zamocować do oddzielnej konstrukcji. Przewody należy wprowadzać do skrzynek poprzez dławiki metalowe lub bakelitowe zabudowane w pokrywach.

Jeżeli przewody prowadzone są w rurach, wówczas należy je wpuścić do skrzynki poprzez pokrywy na głębokość nie większą niż 10 mm.

Na żyły przyłączanych do zacisków bezpieczników przewodów lub kabli należy nakładać koszulki izolacyjne.

Zwraca się uwagę, że skrzynki odpływowe typu 2SREB, z uwagi na ich znaczny ciężar, wymagają dodatkowej konstrukcji wsporczej, zamocowanej do specjalnie w tym celu przewidzianych uchwytów na ich obudowie.